พระบิดาแห่งการประดิษฐ์ไทย (ตอนที่ ๗) : ทฤษฏีใหม่ (๒/๔)

      เมื่อเกษตรกรเข้าใจในหลักการและได้ลงมือปฏิบัติตามทฤษฎีใหม่ขั้นต้นจนได้ผลแล้ว เกษตรกรก็จะพัฒนาตนเองไปสู่ขั้นพออยู่พอกินเพื่อให้ได้ผลสมบูรณ์ยิ่งขึ้น จึงควรดำเนินการตามขั้นที่ ๒ และ ๓ ดังนี้

     ทฤษฎีใหม่ขั้นที่ ๒

     คือ ให้เกษตรกรรวมพลังกันในรูปกลุ่มหรือสหกรณ์ ร่วมแรงร่วมใจกันดำเนินการต่อไปนี้

     ๑. การผลิต : เกษตรกรจะต้องร่วมมือในการผลิต โดยเริ่มตั้งแต่ขั้นเตรียมดิน การหาพันธุ์พืช ปุ๋ย การหาน้ำ และอื่น ๆ เพื่อการเพาะปลูก

     ๒. การตลาด : เกษตรกรจะต้องเตรียมการต่าง ๆ เพื่อขายผลผลิตให้ได้ประโยชน์สูงสุด เช่น การเตรียมลานตากข้าวร่วมกัน การจัดหายุ้งรวบรวมข้าว เตรียมหาเครื่องสีข้าว ตลอดจนการรวมกันขายผลผลิตให้ได้ราคาดี และลดค่าใช้จ่าย

     ๓. ความเป็นอยู่ : ในขณะเดียวกันเกษตรกรต้องมีความเป็นอยู่ที่ดีพอสมควร โดยมีปัจจัยพื้นฐานในการดำรงชีวิต เช่น อาหารและเสื้อผ้าที่พอเพียง

     ๔. สวัสดิการ : แต่ละชุมชนควรมีสวัสดิภาพและบริการที่จำเป็น เช่น มีสถานีอนามัยเมื่อยามป่วยไข้ หรือมีกองทุนไว้กู้ยืมเพื่อประโยชน์ในกิจกรรมต่าง ๆ ของชุมชน

     ๕. การศึกษา : ชุมชนควรมีบทบาทในการส่งเสริมการศึกษา เช่น มีกองทุนเพื่อการศึกษาเล่าเรียนให้แก่เยาวชน

     ๖. สังคมและศาสนา : ชุมชนควรเป็นที่รวมในการพัฒนาสังคมและจิตใจ โดยมีศาสนาเป็นที่ยึดเหนี่ยว

     โดยกิจกรรมทั้งหมดข้างต้นจะต้องได้รับความร่วมมือจากทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้อง ทั้งส่วนราชการ องค์กรเอกชน ตลอดจนสมาชิกในชุมชนเป็นสำคัญ