เนื่องในวันคล้ายวันพระราชสมภพ พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช รัชกาลที่ ๑ ปฐมกษัตริย์แห่งพระมหาจักรีบรมราชวงศ์

     พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช เป็นพระโอรสในสมเด็จพระปฐมบรมมหาชนก (ทองดี) ประสูติแต่พระอัครชายา (“หยก” หรือ “ดาวเรือง”) เมื่อวันที่ ๒๐ มีนาคม ๒๒๗๙ ในรัชสมัยสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวบรมโกศแห่งกรุงศรีอยุธยา ทรงปราบดาภิเษกขึ้นเป็นปฐมกษัตริย์แห่งมหาจักรีบรมราชวงศ์ เมื่อวันที่ ๖ เมษายน ๒๓๒๕ ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าโปรดกระหม่อมให้ย้ายราชธานีจากฝั่งธนบุรีมาอยู่ฝั่งพระนคร และสถาปนา “กรุงเทพมหานคร” แห่งกรุงรัตนโกสินทร์เป็นราชธานี

พระองค์ทรงปฏิบัติพระราชกรณีกิจที่สำคัญยิ่ง คือ การป้องกันราชอาณาจักรให้ปลอดภัย การที่ไทยสามารถปกป้องการรุกรานของข้าศึกจนได้รับชัยชนะทุกครั้ง แสดงให้เห็นถึงพระปรีชาสามารถในด้านการรบ อาทิ สงครามเก้าทัพ,สงครามท่าดินแดง เป็นต้น ทำให้ราชอาณาจักรไทยในเวลานั้นมีอาณาเขตกว้างใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ไทย กล่าวคือ ทิศเหนือติดกับประเทศจีน ทิศตะวันออกติดกับประเทศเวียดนาม นอกจากนี้ยังทรงปฏิบัติพระราชกรณียกิจเพื่อราชอาณาจักรไทยอีกมากมาย อาทิ ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าโปรดกระหม่อมให้ฟื้นฟูศิลปะวัฒนธรรมไทยอันเป็นมรดกตกทอดมาตั้งแต่สมัยสุโขทัยและอยุธยา

หลังจากการฉลองวัดพระแก้วแล้ว ก็ทรงป่วยด้วยพระโรคชรา พระอาการทรุดลงไปเรื่อย ๆ จนกระทั่ง เสด็จสวรรคตเมื่อวันที่ ๗ กันยายน พ.ศ. ๒๓๕๒ ณ พระที่นั่งไพศาลทักษิณ สิริพระชนมพรรษา ๗๓ พรรษา เสด็จอยู่ในราชสมบัติ ๒๗ ปี

พระบรมศพถูกเชิญลงสู่พระลองเงินประกอบด้วยพระโกศทองใหญ่แล้วเชิญไปประดิษฐานไว้ ณ พระที่นั่งดุสิตมหาปราสาท ภายใต้พระมหาเศวตฉัตร ตั้งเครื่องสูงและเครื่องราชูปโภคเฉลิมพระเกียรติยศตามโบราณราชประเพณี พระสงฆ์สวดพระอภิธรรม โคมกลองชนะตามเวลา ดังเช่นงานพระบรมศพพระเจ้าแผ่นดินสมัยกรุงศรีอยุธยาทุกประการ จนกระทั่ง พ.ศ. ๒๓๕๔ พระเมรุมาศซึ่งสร้างตามแบบพระเมรุมาศสำหรับพระเจ้าแผ่นดินสมัยกรุงศรีอยุธยาได้สร้างแล้วเสร็จ จึงเชิญพระบรมโกศจากพระที่นั่งดุสิตมหาปราสาทขึ้นประดิษฐาน ณ พระเมรุมาศ แล้วจักให้มีการสมโภชพระบรมศพเป็นเวลา ๗ วัน ๗ คืน จึงถวายพระเพลิงพระบรมศพ หลังจากนั้น มีการสมโภชพระบรมอัฐิและบำเพ็ญพระราชกุศล เมื่อแล้วเสร็จจึงเชิญพระบรมอัฐิประดิษฐาน ณ หอพระธาตุมณเฑียร ภายในพระบรมมหาราชวัง ส่วนพระบรมราชสรีรางคารเชิญไปลอยบริเวณหน้าวัดปทุมคงคาราชวรวิหาร

ด้วยสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณล้นเกล้าล้นกระหม่อมปวงข้าพระพุทธเจ้าอย่างหาที่สุดมิได้