|
พระบิดาแห่งการประดิษฐ์ไทย (ตอนที่ ๗) : ทฤษฏีใหม่ (๒/๔) |
เมื่อเกษตรกรเข้าใจในหลักการและได้ลงมือปฏิบัติตามทฤษฎีใหม่ขั้นต้นจนได้ผลแล้ว เกษตรกรก็จะพัฒนาตนเองไปสู่ขั้นพออยู่พอกินเพื่อให้ได้ผลสมบูรณ์ยิ่งขึ้น จึงควรดำเนินการตามขั้นที่ ๒ และ ๓ ดังนี้
ทฤษฎีใหม่ขั้นที่ ๒
คือ ให้เกษตรกรรวมพลังกันในรูปกลุ่มหรือสหกรณ์ ร่วมแรงร่วมใจกันดำเนินการต่อไปนี้
๑. การผลิต : เกษตรกรจะต้องร่วมมือในการผลิต โดยเริ่มตั้งแต่ขั้นเตรียมดิน การหาพันธุ์พืช ปุ๋ย การหาน้ำ และอื่น ๆ เพื่อการเพาะปลูก
๒. การตลาด : เกษตรกรจะต้องเตรียมการต่าง ๆ เพื่อขายผลผลิตให้ได้ประโยชน์สูงสุด เช่น การเตรียมลานตากข้าวร่วมกัน การจัดหายุ้งรวบรวมข้าว เตรียมหาเครื่องสีข้าว ตลอดจนการรวมกันขายผลผลิตให้ได้ราคาดี และลดค่าใช้จ่าย
๓. ความเป็นอยู่ : ในขณะเดียวกันเกษตรกรต้องมีความเป็นอยู่ที่ดีพอสมควร โดยมีปัจจัยพื้นฐานในการดำรงชีวิต เช่น อาหารและเสื้อผ้าที่พอเพียง
๔. สวัสดิการ : แต่ละชุมชนควรมีสวัสดิภาพและบริการที่จำเป็น เช่น มีสถานีอนามัยเมื่อยามป่วยไข้ หรือมีกองทุนไว้กู้ยืมเพื่อประโยชน์ในกิจกรรมต่าง ๆ ของชุมชน
๕. การศึกษา : ชุมชนควรมีบทบาทในการส่งเสริมการศึกษา เช่น มีกองทุนเพื่อการศึกษาเล่าเรียนให้แก่เยาวชน
๖. สังคมและศาสนา : ชุมชนควรเป็นที่รวมในการพัฒนาสังคมและจิตใจ โดยมีศาสนาเป็นที่ยึดเหนี่ยว
โดยกิจกรรมทั้งหมดข้างต้นจะต้องได้รับความร่วมมือจากทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้อง ทั้งส่วนราชการ องค์กรเอกชน ตลอดจนสมาชิกในชุมชนเป็นสำคัญ
|
|
จำนวนภาพ 1 ภาพ |
|
บันทึกเมื่อ 31/3/2564 ภาพ |
|
ภาพกิจกรรม พระราชกรณียกิจ |
|
|
|